പാല്‍പുഞ്ചിരി തൂകുമാ
പിഞ്ചിളം അധരത്തെ
കാമത്താല്‍ പൊതിഞ്ഞയാള്‍
തെരുതെരെ ചുമ്പിച്ചു
മേലാകെ ഇഴയുന്ന
അസ്വസ്ഥതതന്‍ അസ്ഥിത്വം
വേദനയായി തുളയവേ
ഒന്നുമേ തിരിയാതെയാ
കുഞ്ഞിളം കണ്ഠത്തില്‍
രോദനം അണപൊട്ടി
കുഞ്ഞിന്റെ തേങ്ങല്‍
ഇടംകയ്യാല്‍ പൊത്തി
പിന്നെയും പിന്നെയും
അയാള്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങി
തളം കെട്ടിയ നിണം
പുഴയായ് ഒഴുകവേ
അവസാന ശ്വാസത്തിനായി
കുഞ്ഞു തേങ്ങി
കുഞ്ഞിളം കണ്ഠത്തില്‍
അമര്‍ത്തി ചവിട്ടി
അവസാന ശ്വാസവും
കവര്‍ന്നയാള്‍
ഇരുട്ടില്‍ അലിഞ്ഞു.
ചേതനയറ്റൊരാ
പിഞ്ചിളം ദേഹം
ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍
ബാക്കിയാക്കി
തെരുവിന്റെ കോണില്‍
വെറുമൊരു കാഴ്ച
മാത്രമാകവേ
ഇനിയും മരിക്കാത്ത
മനസ്സുകളെ നിങ്ങള്‍തന്‍
കരങ്ങള്‍ ഈ കാട്ടാള
നീതിക്കെതിരെ
പുതിയൊരു വിപ്ലവത്തിന്‍
നാന്ദി കുറിക്കട്ടെ
അതുമല്ലെങ്കില്‍ കൊടിയ
ഷന്ടത്വത്തിന്‍
ആത്മരോദനവും പേറി
ശിഷ്ടകാലം നമുക്കു
ഒരുമിച്ചു കഴിക്കാം.
സത്യമേവ ജയതേ
തമ്പുരാന്‍
22-05-2012
No comments:
Post a Comment